Μεγάλη Παρασκευή - νέα έθιμα


Τα τελευταία χρόνια πήρε εθιμική διάσταση η έξοδος για φαγητό και τσίπουρο ή κρασί, μετά την περιφορά του Επιταφίου. Θα έλεγε κανείς πως αποτελεί κοσμική εξέλιξη μιας κοινωνικής συνήθειας της μεταπολεμικής Ελλάδας, σύμφωνα με την οποία οι άντρες κατέφευγαν στα καφενεία της γειτονιάς για ένα τσιπουράκι και λίγα στραγάλια για μεζέ, αφού τη Μεγάλη Παρασκευή οι γυναίκες δεν μαγείρευαν, εξ αιτίας της απόλυτης νηστείας. Τα στραγάλια… εμπλουτίστηκαν μ’ ελιές, χαλβά και κάποια αλίπαστα στη δεκαετία του εξήντα.
Χρόνο το χρόνο η συνήθεια καθιερώθηκε σε κοινωνική συνάντηση για μια κοσμική προ-αναστάσιμη έξοδο σε ταβέρνες κι εστιατόρια.
Οι γεύσεις πολλαπλασιάστηκαν και τα νηστίσιμα εδέσματα αποτελούν πλέον έθιμο για τις σύγχρονες Μεγάλες Παρασκευές, οι οποίες, ούτως ή άλλως, επέβαλαν την επισημότητά τους με τη συγκέντρωση των Επιταφίων στο κέντρο της πόλης.
Η τέχνη της μαγειρικής μετέτρεψε τα πάλαι ποτέ ταπεινά νηστίσιμα σε σχεδόν γκουρμέ γεύσεις, αποδεικνύοντας ότι το απόλυτο συστατικό του καλού φαγητού πέρα από την ποιότητα της πρώτης ύλης είναι η φαντασία.