Οι γεύσεις μας σήμερα...

Λάρισα, Δευτέρα 7 Φεβρουαρίου 2011

Καλημέρα σας...

...και οι ευχές μας ας είναι για υγεία και χαρά αφού μια καινούργια εβδομάδα ξεκίνησε κι εμείς με χαμόγελο θα πρέπει ν’ αντιμετωπίσουμε την καθημερινότητα, χαρίζοντάς της αισιοδοξία…
Σαν σήμερα, στα 1828, ο Ιωάννης Καποδίστριας συγκρότησε τον πρώτο τακτικό ελληνικό στρατό.
Σαν σήμερα στα 1990, η Σοβιετική Ένωση γυρίζει σελίδα: Η Κεντρική Επιτροπή του κομουνιστικού κόμματος συμφωνεί να παραδώσει την εξουσία που κατείχε από το 1917, με τη μεγάλη επανάσταση.
Σαν σήμερα, όμως, στα 1478, γεννήθηκε ο μεγάλος Άγγλος οραματιστής Τόμας Μορ, δημιουργός του όρου «Ουτοπία» και συγγραφέας του ομώνυμου βιβλίου.
Και, σαν σήμερα, στα 1812 γεννήθηκε ο μεγάλος άγγλος μυθιστοριογράφος Κάρολος Ντίκενς, συγγραφέας του «Όλιβερ Τουίστ», του «Δαβίδ Κόπερφιλντ», των «Μεγάλων Προσδοκιών» κ.ά.
Αυτά για την… ιστορία της 7ης Φεβρουαρίου.

Η δική μας ιστορία σήμερα έχει γεύσεις και διάθεση για εξυπηρέτηση. Γράφεται στην κουζίνα μας από τον Μανώλη Πανταζή και τους συνεργάτες του.
«Ουδέν ο μάγειρος του ποιητού διαφέρει, ο νους γαρ εστιν εκατέρω τούτων τέχνη», αναφέρει ο Αθήναιος στο βιβλίο του «Δειπνοσοφισταί», επισημαίνοντας τον κυρίαρχο ρόλο που παίζει και στων δύο την Τέχνη, η ανθρώπινη ευρηματικότητα και η ευφυΐα.
Δικός μας μάγειρας – ποιητής ο σεφ Μανώλης Πανταζής. Η ‘‘καρδιά’’ τού ‘‘Να με θυμάσαι…’’, που πασχίζει για τις νοστιμιές του τραπεζιού μας. Ο άνθρωπος, που μαζί με τους συνεργάτες του, τον Κυριάκο Θαμνίδη και τον Δημήτρη Τσιβαλιό, αναζητά την ισορροπία των γεύσεων, έτσι ώστε τόσο το γεύμα, όσο και το δείπνο σας ν’ αποτελούν ιδιαίτερη απόλαυση.
Σήμερα – εκτός των γεύσεων του κυρίως καταλόγου - μας ετοιμάζουν ως πιάτα ημέρας:
Σουτζουκάκια Σμυρνέικα, με σάλτσα φρέσκιας ντομάτας, που θα τα συνοδεύουν με ρυζάκι ή πουρέ (€ 10.00), Ριζότο με παραδοσιακό χωριάτικο λουκάνικο, κόκκινη και κίτρινη πιπεριά και φύλλα παρμεζάνας (€ 9.00),
σιγοψημένο ρολό από αρνάκι με αρωματικά βότανα και σκόρδο, συνοδευμένο με ξινόχοντρο, άγρια χόρτα και σάλτσα με απαλό άρωμα από δεντρολίβανο και θυμάρι (€ 16.00) και «Στρογγανόφ» από φιλέτο μόσχου γάλακτος με μανιτάρια και δίχρωμες πιπεριές, σβησμένο με βότκα (€ 12.00).
Το «Στρογγανόφ» είναι ένα πιάτο που δημιουργήθηκε κάπου στη δεκαετία του 1890 από τον κόμη Πάβελ Στρογγανόφ, λάτρη των τεχνών, μέλος της αυτοκρατορικής ακαδημίας τεχνών, που παρεπιδημούσε στην αυλή του Αλέξανδρου Γ'. Ήταν, ακόμα, γνωστός και για τις πολλές γκουρμέ επιλογές του. Θεωρείται αμφίβολο, όμως, αν ο ίδιος ή ο προσωπικός του σεφ ήταν ο δημιουργός του διάσημου πιάτου η συνταγή του οποίου περιλαμβάνεται σε έναν περίφημο ρωσικό οδηγό μαγειρικής του 1891. Μετά το 1940, το Στρογγανόφ, έγινε εξαιρετικά διάσημο στα πιάτα των επωνύμων της Αμερικής.
Από το «Στρογγανόφ» στο «Σατομπριάν», που είναι ολόκληρο το φιλέτο από μοσχαράκι γάλακτος και φυσικά είναι για τρία άτομα (€ 50.00)και συνοδεύεται από τρεις διαφορετικές σάλτσες και τρεις διαφορετικές γαρνιτούρες.
Το «Σατομπριάν» πήρε το όνομά του από τον Γάλλο συγγραφέα και διπλωμάτη Φρανσουά Ρενέ Σατομπριάν (1768 - 1848), ιδρυτή της Φιλελληνικής Εταιρίας και «πατέρα» του κινήματος του Ρομαντισμού. Το 1802 δημοσίευσε το πολύκροτο έργο του "Το πνεύμα του χριστιανισμού", επιχειρώντας ν’ αντιμετωπίσει το κίνημα των Εγκυκλοπαιδιστών. Το έργο του "Οδοιπορικό από το Παρίσι στα Ιεροσόλυμα" (1811), με θερμές σελίδες για την Ελλάδα, γίνεται αιτία να δημιουργηθεί η πρώτη φιλελληνική κίνηση στο Παρίσι.

Μ’ αυτά τα… ολίγα φθάσαμε στα ψάρια.
Εκλεκτά όπως κάθε μέρα, με πρώτα και καλύτερα τα Σκαθάρια (€ 54.00). Ακόμα Γλώσσες (€ 54.00), Λαβράκια ανοιχτής θάλασσας (€ 38.00) και τσαχπίνικες Κουτσομούρες (€ 40.00).
Το Σκαθάρι ανήκει στην οικογένεια των Σπαριδών. Από τα πιο δυσκολοψάρευτα, αλλά και πιο νόστιμα ψάρια, που συναγωνίζεται τη συναγρίδα. Προτιμά τα αφρισμένα νερά και ο χειμώνας είναι η ιδανική εποχή του.
Η Γλώσσα είναι επίπεδο ψάρι, που απαντάται σε αμμώδη σημεία του βυθού και συνήθως κολυμπά πολύ κοντά στο βυθό, με αποτέλεσμα να είναι σχετικά δύσκολο να το εντοπίσει κανείς. Διακρίνεται κατά διαστάσεις σε μεγάλη και μικρή, και κατά είδος σε γλώσσα η κοινή (solea vulgaris ή solea solea) και γλώσσα η κίτρινη (solea lutea).
Η Κουτσομούρα ζει σε βαθιά, αμμώδη νερά, διακρίνεται για τη νοστιμιά της και διαφέρει από το μπαρμπούνι στο σχηματισμό του προσώπου της. Σπάνιες και ιδιαίτερα νόστιμες οι μεγάλες, υπάρχουν σήμερα για σας…
Το Λαβράκι επίσημα ονομάζεται «Λάβραξ ο λύκος!» Κι αυτό γιατί σαν λύκος πέφτει πάνω στα κοπάδια των μικρών ψαριών και τα εξολοθρεύει. Οι αρχαίοι μάλιστα έλεγαν ότι το Λαβράκι δεν κλείνει το στόμα του ποτέ. Αυτό βέβαια είναι θρύλος. Γεγονός είναι ότι το Λαβράκι είναι από τα πιο δυνατά ψάρια της θάλασσας και φυσικά τα πιο νόστιμα. Ο Θέμος Ποταμιάνος στο βιβλίο του «Εδώ βυθός» μιλά με ενθουσιασμό για το λαβράκι: «Τριάντα ψάρια αν τριγυρίζουν στον βυθό, το λαβράκι ξεχωρίζει απ’ όλα. Κορμί χυτό, σπαθάτο, αστραφτερά πλευρά, μάτια ζωηρά, κινήσεις γεμάτες μεγαλοπρέπεια και χάρη. Πλέει μονάχο, αγέρωχο, περήφανο, και, καθώς περνάει, τα ψάρια παραμερίζουν. Η ορμητική του πλεύσις θυμίζει το πέταγμα του γερακιού... Έτσι περνάει και το λαβράκι, ίσιο, μονοκόμματο και σχίζει το νερό σαν βέλος. Τα ψάρια το φοβούνται... Πλέει με δεξιοτεχνία, σχεδιάζει με το σώμα του καλλιτεχνικές φιγούρες και γραμμές. Δεν είναι κυνηγός το λαβράκι, δεν είναι φαγάς. Είναι ένας βιρτουόζος...»
Αν σας κουράσαμε, ζητούμε συγγνώμη.
Αν, όμως, ανοίξαμε την όρεξή σας, σας περιμένουμε…

Άγγελος Πετρουλάκης