Αργά, πολύ αργά, μεσάνυχτα και κάτι, με τις κουρτίνες τραβηγμένες και τα φώτα χαμηλωμένα, ήταν που ο Λουδοβίκος των Ανωγείων πήρε να τραγουδά "Κόκκινο χείλι φίλησα..." και ο Χρήστος Παπανικολάου άνοιξε τον μεγάλο φάκελο...
-Εδώ είναι τα έργα. Ένα για σένα, ένα για το Μανόλη, ένα για τη Μαριάννα...
Ο εικαστικός Χρήστος Παπανικολάου υπέγραψε κάτω δεξιά την αφιέρωση, ο Λουδοβίκος δεν μπόρεσε να σταματήσει ένα δάκρυ και η βραδιά κύλησε με ταχύτητα φωτός σ' εκείνες τις έρημες ακροθαλασσιές που μόνιμα ανθίζουν χειμωνιάτικα λουλούδια. Τα φώτα χαμήλωσαν κι άλλο, κι άλλες Μαλαγουζιές της Κλαούντια Παπαγιάννη ανοίχτηκαν κι άλλα τραγούδια ξεδιπλώθηκαν... Η φυσαρμόνικα του Μανόλη Μπαρδάνη ζεστάθηκε, ζήτησε αντικατάσταση. Ο Λουδοβίκος άνοιξε ξανά "Το βιβλίο της αγάπης" για να εξομολογηθεί ότι "Στην Κρήτη ο έρωτας είναι μελαγχολικός". Ο Χρήστος με γραμμική φωτοσκίαση σε μονοχρωμία έδωσε τον αντίλογο της σιωπής και τα ποτήρια ξαναζύγωσαν το ένα τ' άλλο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου