Τα μποφόρ της νύχτας εμπόδισαν τα καΐκια να έχουν πλούσιες ψαριές.
Έτσι όσα έπιασαν στεριά δεν έβγαλαν συναγρίδες, φαγκριά ή σφυρίδες.
Όμως είχαν τσιπούρες και λαβράκια.
Λαχταριστές τσιπούρες βέβαια.
Που μας έφεραν στο νου σελίδες από το "Εδώ βυθός!" του Θέμου Ποταμιάνου, το πιο τρυφερό βιβλίο που έχει γραφεί για τις ελληνικές θάλασσες.
Γράφει ο Θέμος Ποταμιάνος:
"Ποιο είναι το καλύτερο ψάρι; Ιδού ένα ζήτημα, που δεν έχει λυθεί ακόμα. Οι υποψηφιότητες για το πρώτο βραβείο είναι πολλές. Μπαρμπούνι, λυθρίνι, τσιπούρα, λαβράκι, φαγκρί, συναγρίδα; Η τσιπούρα ψηφίζεται γερά. Και διαρκώς κερδίζει έδαφος. Γιατί, καθώς λένε οι ειδικοί, δεν έχει μόνο ομορφιά και νόστιμο αφράτο κρέας, αλλά και βολικό ανάστημα. Μικρή τη θέλεις; Μέτρια; Μεγάλη; Τη βρίσκεις.
"Το διακριτικό της; Είναι το χρυσό της φρύδι, αυτό που της έδωσε και το όνομα χρυσόφα".
Λέει κι άλλα ο Θέμος Ποταμιάνος. Για τις πονηριές της στη θάλασσα, για τις καλύτερες εποχές της (που είναι το φθινόπωρο), για τους τρόπους ψαρέματος...
Και συν τοις άλλοις, μάς ανοίγει την όρεξη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου