Σ’ αναζητώ
μακριά από την ευτέλεια
των γυαλισμένων πρωινών,
μακρύτερα κι απ’ τα τραγούδια
των εθνικών δρόμων.
Σ’ αναζητώ,
πιστεύοντας ακόμα στον http://www.blogger.com/img/blank.gifψίθυρο
και στο άγγιγμα,
στη μυσταγωγία της θλιμμένης ομίχλης
και στο μελλοντικό ταξίδι των χρωμάτων.
Να περπατάς αργά πλάι στη θάλασσα. Εκεί που πάει και σκάζει το κύμα να ξαπλώνεις. Να έρχονται αφροί θαλασσινοί και να σκεπάζουν το κορμί σου. Να έρχεται και το σαξόφωνο, για να σε προσκυνήσει...
Εκεί που σπάζει το κύμα να γδύνεσαι με κινήσεις αργές. Ν’ αφήνεις το φόρεμα στη θάλασσα, να ταξιδεύει άδειο από σένα. Ντυμένη μόνο με φως φεγγαριού να προχωράς στην αιωνιότητα των καημών...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου