Εμείς και το κρασί...

32^η μεγάλη βραδιά γευσιγνωσίας:

«Συνοδεύοντας κρασιά του Κτήματος Χρήστου Ζαφειράκη»

Με την ευγενική συμμετοχή των κρεοπωλείων Αχιλλέα Λανάρα

και του πρωτοποριακού τοπικού συνεταιρισμού «ΘΕΣγάλα-ΠΙΕς».

Ε

ίναι γνωστό ότι ο χώρος μας στοχεύει στο να είναι πόλος ανάπτυξης του ελληνικού κρασιού και παράλληλα χώρος ορθοφαγίας. Επτά χρόνια τώρα προσπαθούμε ν’ αποδείξουμε την ιδιαιτερότητα κάθε γεύσης, ξεκινώντας από την ανάδειξη των ποιοτικών χαρακτηριστικών της πρώτης ύλης.

Οι βραδιές γευσιγνωσίας που διοργανώνουμε είναι ένα σοβαρό βήμα στην υπόθεση αυτή, αφού στοχεύουν αφ’ ενός μεν στη παρουσίαση νέων ετικετών κρασιού (είτε οινοποιών του τόπου μας, είτε του ευρύτερου ελληνικού οινικού χάρτη) και αφ’ ετέρου στο συνδυασμό του συγκεκριμένου κρασιού με την κατ’ εξοχήν κατάλληλη γεύση φαγητού.

Την Τρίτη, στις 26 Νοεμβρίου παρουσιάζονται τρεις ετικέτες του κτήματος Χρήστου Ζαφειράκη, μία επιλογή κατάλληλου κρέατος για μαγείρεμα, αλλά και μια γλυκιά δημιουργία με βάση το γάλα της «ΘΕΣγάλα-ΠΙΕς».

Ο

ι δυο από τις τρεις ετικέτες αφορούν ελληνικές ποικιλίες: Τη Μαλαγουζιά και τη Λημνιώνα. Ο Χρήστος Ζαφειράκης είναι ο μοναδικός οινοποιός της περιοχής μας που οινοποιεί μονοποικιλιακά τη Μαλαγουζιά, αλλά και ο μοναδικός Έλληνας οινοπαραγωγός που οινοποιεί μονοποικιλιακά τη «Λημνιώνα». Επίσης είναι από τους ελάχιστους στην Ελλάδα και ο μόνος στην περιοχή μας που οινοποιεί σε ξύλινες δεξαμενές.

Η τρίτη ετικέτα της βραδιάς αφορά το CHARDONNAY 2012 που δεν έχει βγει ακόμα στην αγορά, αφού μετά τη ζύμωσή του παραμένει για τέσσερις μήνες στο βαρέλι και αρκετούς στη φιάλη πριν ξεκινήσει το ταξίδι του για τα ποτήρια των οινόφιλων.

Η

 γευστική παρουσίαση θ’ ακολουθήσει όλους τους κανόνες της οριζόντιας γευσιγνωσίας, με αρχή τη Μαλαγουζιά, που θα τη συνοδεύσει μια δροσερή πράσινη σαλάτα σε ταπέτο από πουρέ σταφίδας, ντοματίνια Σαντορίνης και κίτρινη πιπεριά, αρωματισμένη με απαλό βινεγκρέτ μελιού.

Θ’ ακολουθήσει το CHARDONNAY του 2012, που θα το συνοδεύσει ένα πιάτο με καθαρά παραδοσιακά χαρακτηριστικά: Γλυκό τραχανώτο με συνοδεία μανιταριών του δάσους σε τραγανή μπρουσκέτα και μους από κατίκι Δοκομού.

Τρίτη κατά σειρά θα σερβιριστεί η «Λημνιώνα 2009», που βέβαια απαιτεί μια πλούσια σε γεύση συνοδεία, ικανή να ισορροπήσει τις τανίνες της: Τορτουγκίτα από τρυφερό μοσχαράκι μπρεζέ αρλεζιέν, μαριναρισμένο σε Λημνιώνα του Χρήστου Ζαφειράκη, με σάλτσα ψητής ντομάτας και τρίμα καπνιστού φουντουκιού, συνοδευόμενο από baby καρώτα και πατάτες, και μαρμελάδα ελιάς Καλαμών.

Η βραδιά θα κλείσει μ’ ένα, ιδιαίτερα χωνευτικό, δεκαετούς παλαίωσης τσίπουρο του Χρήστου Ζαφειράκη που θα συνοδευτεί από διπλή κρέμα ρυζιού λευκής και μαύρης σοκολάτας με ιταλικό ρύζι Αρμπόριο, αρωματισμένη με λεμόνι και γαρνιρισμένη με παστέλι μελιού.

Η συμμετοχή κατ’ άτομο είναι € 25.00

Κρατήσεις: 2410 287833 και 6946 888 126.

Σημειώσεις - Επεξηγήσεις

«Μalagouzia 2012»: Προορίζεται για την πολύ απαιτητική αγορά των Ηνωμένων Πολιτειών. Συνεργάζονται σταφύλια από δυο εκ των καλυτέρων αμπελοτεμαχίων του κτήματος. Το ένα αμπέλι, στην περιοχή «Παλαιόμυλος», σε έδαφος αμμοπηλώδες, δίνει κρασιά με πλούσιο όγκο, μέτρια οξύτητα, έντονα αρώματα βερίκοκου ροδάκινου  με ανθικές νότες. Το άλλο, στην περιοχή «Καμπίλαγα», σε αργιλώδες έδαφος, δίνει κρασιά μετρίου όγκου, υψηλής οξύτητας και έντονου βοτανικού  χαρακτήρα. Η ανάμιξη των δυο κρασιών γίνεται μετά το τέλος  το αλκοολικής ζυμώσης. Ακολουθεί η ωρίμανση με τις οινολάσπες για σχεδόν για πέντε μήνες. Το τελικό προϊόν το χαρακτηρίζει η  αρωματική  πολυπλοκότητα , η  βελούδινη γεύση,  η διακριτική οξύτητα  και η μεγάλη επίγευση. Η παραμονή του για πέντε μήνες με τις οινολάσπες του δίνει τη δυνατότητα να φλερτάρει με το χρόνο και να φτάνει στην κορύφωσή του αφού έχει ξεπεράσει τον πρώτο χρόνο της ζωής του. 

«Παλαιόμυλος - CHARDONNAY, 2012»: Η ετικετοποίηση της παραγωγής του 2012 ολοκληρώθηκε πριν λίγες ημέρες και θα είναι η πρώτη μέρα κυκλοφορίας του. Μετά την οινοποίησή του παραμένει για ζύμωση και ωρίμανση σε βαρέλι για τέσσερις μήνες και στη συνέχεια ακολουθεί η παραμονή του για αρκετούς μήνες στη φιάλη. Έχει χρώμα κιτρινοπράσινο, αρώματα φρούτων (μπανάνα, αχλάδι, εσπεριδοειδή), με διακριτική την  παρουσία των αρωμάτων του ξύλου.

 «Λημνιώνα 2009»: Πανάρχαια ποικιλία της Θεσσαλίας, που επλήγη σοβαρά από τη φυλλοξήρα και για πολλά χρόνια ήταν σχεδόν εξαφανισμένη. Διασώθηκε από το Ινστιτούτο Αμπέλου και αναβιώθηκε από τον Χρήστο Ζαφειράκη. Ως μονοποικιλιακή παραγωγή οινοποιήθηκε μόνο απ’ αυτόν, με ζύμωση σε ξύλινη δεξαμενή και παλαίωση για 12 μήνες σε γαλλικά δρύινα βαρέλια.

Έχει εξαιρετικά βαθύ, ζωηρό και σκούρο κόκκινο χρώμα. Στη μύτη κυριαρχούν πλούσια και πολύ εκφραστικά αρώματα αγριοκέρασου, γλυκόριζας και λευκού πιπεριού με ορυκτώδη χαρακτήρα. Το στόμα είναι ευρύ και δομημένο πάνω σε πλούσιες και στιβαρές, αλλά όχι επιθετικές ταννίνες, μεσαίου όγκου, ισορροπημένο, με έντονη οξύτητα και δυνατότητα παλαίωσης έως και δέκα χρόνια.

Απευθύνεται σε όσους αναζητούν κομψά και ασυνήθιστα κόκκινα κρασιά με έντονα εκφραστική μύτη. Είναι το ελληνικό αντίστοιχο των ιταλικών ποικιλιών Sangiovese και Barbera  στο στόμα, ενώ στη μύτη της γαλλικής Pinot Noir.

«Τορτουγκίτα»: ο γαστροκνήμιος μυς του μόσχου. Όρος ισπανικής προέλευσης από το «τορτούγκα» που σημαίνει χελώνα, γιατί όντως ο μυς αυτός – που βρίσκεται κοντά στη φτέρνα του ζώου κι εφάπτεται με το κότσι - μοιάζει με χελώνα. Οι Έλληνες κρεοπώλες το γνωρίζουν και ως «πάπια». Το συγκεκριμένο μέρος του ζώου επιλέχθηκε από τον κρεοπώλη Αχιλλέα Λανάρα γιατί είναι πλούσιο σε κολλαγόνο (ινώδης πρωτεΐνη) και χαρακτηρίζεται από ιδιαίτερη νοστιμιά.

Μπρεζέ Αρλεζιέν: Η κλασική γαλλική συνταγή με μοσχάρι μπρεζέ (τεχνική πολύωρου μαγειρέματος κρέατος που ψήνεται πρώτα στην κατσαρόλα στεγνό για ‘‘θωράκισμα’’ και μετά μπαίνει στον φούρνο να “βράσει”) στην εκδοχή Αρλεζιέν, που οφείλει το όνομά της στον τόπο καταγωγής της, αφού τη συναντούμε στην πόλη Αρλ (Arles) της Προβηγκίας, στο δέλτα του Ροδανού, στη νότια Γαλλία.

Η Αρλ ιδρύθηκε από τους αρχαίους Έλληνες (Φωκαείς) τον 6ο αιώνα π.Χ. με το όνομα Θηλίνη. Καταλήφθηκε από τους Κέλτες Σάλυες το 535 π.Χ., που τη μετονόμασαν σε Αρελάτ, «πόλη των βάλτων» δηλαδή. Οι Ρωμαίοι κατέλαβαν την πόλη το 123 π.Χ. και την ανέπτυξαν σε σημαντικό αστικό κέντρο, με μια διώρυγα προς τη Μεσόγειο Θάλασσα που διανοίχθηκε το 104 π.Χ. Μεγάλη ανάπτυξη γνώρισε ως προστατευόμενη πόλη του Ιουλίου Καίσαρα (46 π. Χ.). Είναι το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα διατηρημένης πόλης με τέλεια ρωμαϊκή υποδομή, βασισμένη στις αρχές της Ελληνικής Ιπποδάμειας Αρχιτεκτονικής. Χτισμένη στη βάση αξόνων και μεγάλων οικοδομικών τετραγώνων, σαν σκακιέρα, με φόρουμ, αρένες, ιπποδρομιακό κέντρο, αρχαίο θέατρο, θέρμες και νεκροπόλεις, ώς τα χρόνια του Κωνσταντίνου, όπου το σκηνικό αλλάζει με την προσθήκη χριστιανικών και αργότερα μεσαιωνικών κτισμάτων. Σημαντικό ποταμίσιο λιμάνι για αιώνες, χτισμένη πάνω στον Ροδανό, συνέδεε την περιοχή της Προβηγκίας μέσα από κανάλι με την Μεσόγειο.

Ο πιο διάσημος επισκέπτης της ήταν ο Vincent Van Gogh που έφτασε το 1888 και έμεινε εκεί για ενάμιση χρόνο ζωγραφίζοντας 300 πίνακες στη περιοχή. Μάλιστα εκεί, μέσα σε ένα τοπικό πορνείο έκοψε το κάτω μέρος από το αυτί του, το οποίο τύλιξε σε εφημερίδες και το παρέδωσε σε μια πόρνη με το όνομα Ραχήλ λέγοντάς της «κράτα αυτό το αντικείμενο με προσοχή».

Στα χνάρια του αργότερα ήρθε και ο Pablo Picasso που επισκέφτηκε την Arles για να ζωγραφίσει τις ταυρομαχίες στην αρένα της πόλης που ήταν αγαπημένο θέμα του. Σε κάποια απ’ τις επισκέψεις του μάλιστα, δεν παρέλειψε να αποτυπώσει και τη δικιά του εκδοχή της L’ Arlésienne, που την είχε κάνει πρώτα διάσημη ο Van Gogh.